«عَمَلَ الْبِرِّ کلُّهُ نِصْفُ الْعِبادَةِ وَ الدُّعا نِصْفٌ»

تمام اعمال نیک انسان، تنها نیمی از عبادت است و نیم دیگر آن، دعا و راز و نیاز با معبود است.

?متن شبهه : 
در مقابل اختلاس‌ها و مشکلات فرهنگی و اقتصادی چگونه از نظام خود دفاع کنیم؟ می‌گویند: فلان اختلاس گر قبلا یک سردار بوده!
?پاسخ شبهه : 
1⃣نظام(جمهوری اسلامی ایران)،یک صاعقه نیست که از آسمان آمده باشد و نیروهای آن نیز ملائک آسمانی نیستند، بلکه خود ما هستیم، بد یاخوب ،ضعیف یاقوی، بصیر یا کوته‌بین نظام یک هدف والا و اهدافی در راستای آن است و یک چارچوب هدفدار و برنامه‌ریزی شده می‌باشد. مردم، ازهر قشر و مقامی که باشند، بدنه را تشکیل می‌دهند، بدنه‌ای که تلاش می‌کند تاخود را به آن هدف برساند. درمیان این بدنه همه گونه انسان یافت می‌شود، از مؤمن گرفته تا کافر و منافق ،از متقی گرفته تافاسق و فاجر همگان نیزطی نسل‌ها می‌آیند و می‌روند، امام خمینی رحمة الله علیه نیز می‌رود، دشمنان آشکار و پنهانش نیز رفته وخواهند رفت. اما"نظام"پابرجاست، چون اصولش درست است و مجموعه‌ی بدنه، خواهان ومدافع آن است.
2⃣درهیچ کجای دنیا به اندازه‌ی ایران،‌ همه چیز و همه کس و همه کار، به معنا و مفهوم «نظام» نیستند. اگرنام نظام‌ شان را مثلاً «جمهوری دموکراتیک» گذاشتند و یاگفتند نظام اندیشه سیاسی و اعتقادی ما"لیبرال دموکراسی” است، هیچ تخلفی را ناقض آن نمی‌دانند.
3⃣هیچ گاه در امریکا، انگلیس، فرانسه و …، قتل، جنایت، جنگ، خفقان، تورم، بیکاری، اختلاس، اختناق و …، خدشه‌ای به شاکله‌ی اصل “نظام‌شان” وارد نکرده است؛ اما در ایران از کراوات و پاپیون برخی آقایان گرفته تا ساپورت و مانتو و مدل آرایش مو و صورت برخی خانم‌ها را یک امر کاملاً سیاسی تلقی کرده و مقابل «نظام» می‌گذارند! خب این ضعف بینش و بصیرت سیاسی ما و قدرت تبلیغاتی دشمنان ماست.
4⃣در امریکا و اروپا، تقریباً ماهی یک اعتصاب و تظاهرات گسترده بر پا می‌شود و اغلب نیز به درگیری و خشونت پلیسی می‌انجامد، اما در ایران اگر پنج هزار نفر به خاطر اخراج یا‌ گرانی یا…، اعتراض و اعتصاب کنند، یک انقلاب دیگر فرض می‌شود و حتی اوباما،‌ مرکل، نتانیاهو و … نیز وارد میدان می‌شوند؟!
5⃣نه کسی کلاهبردار و جانی به دنیا می‌آید و نه به کسی تضمین داده شده که تا آخرین نفس حیاتش بدون خطا باقی می‌ماند. خواه در نظام جمهوری اسلامی ایران باشد، یا نظام حکومت حضرت رسول صلوات الله علیه و آله و امیرالمؤمنین سلام‌الله علیه.

سردار سپاه یا هر پست دیگری ممکن است بعد از رسیدن به قدرت گرفتار هوای نفس شده و خطا کند.
6⃣این ها و تمامی معضلات و دشمنی‌ها، چه منبع و منشأ داخلی داشته باشند و چه خارجی، ضعف‌هایی هستند که مرتفع کردن آنها، مستلزم دفاع از نظام است تا قدم به قدم این ضعف‌ها برطرف شود و نظام به اهداف و آمالش نزدیک‌تر گردد.

مملکت ونظام بیرون، عین مملکت ونظام درون خودماست. آیا ما با این همه ضعف ونادانی که در وجود خودمان هست، دفاع از اسلام را کنار می‌گذاریم؟ یا آن که سعی می‌کنیم ضعف‌ها و گناهان خود را کنار بگذاریم تا بیشتر تجلی اسلام گردیم؟! آیا چون قوای نفس حیوانی در وجود ما هست و گاه برقوای عقلانی نیز چیرگی هم دارد، یکجا و ناامیدانه عقل رابرای همیشه رها می‌کنیم و تسلیم نفس می‌شویم، یا سعی می‌کنیم نفس را به بند کشیده و مهار کنیم .
?@GhararGahShayeat

منبع :                      Wiki_Shobhe@
نشر این پیام صدقه جاریه است.
✒️ ? ✒️ ? ✒️ ? ✒️ ? ✒️ ? 

نشر مطلب با ذکر منبع بلامانع و نشانه‌‌ پایبندی به اخلاق اسلامی است

?قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات?

https://telegram.me/joinchat/A9RIwjvuaKGX3QS979_J_w
?قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات? در تلگرام ?

https://telegram.me/joinchat/A9RIwjvuaKGX3QS979_J_w
در سروش ?

http://sapp.ir/gharargahshayat
در ایتا ?

http://eitaa.com/joinchat/2775384064Ccbdd7dd634

​? استاد شهید مرتضی مطهری: ? ما امروز آن اولين شرط رشد اسلامی را كه شناخت اسلام و سرمايه ‏های‏ اسلامی است نداريم، ما فرهنگ اسلامی را نمی ‏شناسيم، بلكه هنوز نمی ‏دانيم‏ كه اسلام هم فرهنگی دارد، ما تاريخ درخشان خودمان را نمی ‏شناسيم. ? امدادهای غیبی در زندگی بشر، ص136

صفحات: 1· 2

​وقتی نماز مي‌‌‌‌‌خواني توجهت به خداست اما اگر فردي روبروي توست، مکروه است چون بويي از آدم پرستي دارد؛ اگر عکسي روبروي شماست، مکروه است چون بويي از شکل‌‌‌‌‌پرستي دارد؛ اگر چراغ هم روبروي شماست، نماز خواندن مکروه است چون بويي از آتش‌‌‌‌‌پرستي در آن هست. حال وقتي که چراغ را روشن مي‌‌‌‌‌کنند صلوات نفرستيد، چون بويي از آتش پرستي مي‌‌‌‌‌دهد. غرضم اين است که اينها را «بدعت» مي‌‌‌‌‌گويند. خيلي چيزهاست که بدعت است و در ميان مردم- مخصوصاً خانمها- از اين بدعتها هست، مثل آش ابودَرداء، آش بي‌‌‌‌‌بي سه‌‌‌‌‌شنبه، سفره حضرت ابوالفضل. ما چنين چيزهايي در اسلام نداريم. در اسلام، ما يک چيزي به نام سفره حضرت ابوالفضل نداريم. بله، يک مطلب هست: يک کار خيري بکنيد، مثلًا فقرا را اطعام کنيد، ثواب دارد، بعد ثوابش را نثار حضرت رسول کنيد، نثار حضرت امير کنيد، نثار حضرت زهرا کنيد، نثار امام حسن، امام حسين، هريک از ائمّه، يا نثار حضرت‌‌‌‌‌ ابوالفضل بکنيد. همين طور اگر نثار يکي از اموات خودتان بکنيد مانعي ندارد. اگر شما سفره‌‌‌‌‌اي در منزلتان تشکيل بدهيد به شرط آنکه آداب و تشريفات زنانه‌‌‌‌‌اش را- که من نمي‌‌‌‌‌دانم چيست و اگر کسي خيال کند آن دَنگ و فنگ‌‌‌‌‌ها جزء آداب اسلامي است باز بدعت مي‌‌‌‌‌شود- حذف کنيد، اگر اطعام مسلمانْ بالخصوص اطعام فقرا باشد و ثوابش نثار حضرت ابوالفضل شود مانعي ندارد. اما اگر کارهايي با آداب و تشريفات و تشکيلاتي انجام شود و خيال کنيد اينها از اسلام است، اين بدعت و حرام است. افرادي پيدا مي‌‌‌‌‌شوند که در دين بدعت ايجاد مي‌‌‌‌‌کنند. يک کسي مي‌‌‌‌‌آيد مي‌‌‌‌‌گويد من نايب خاص امام زمان هستم، مثل علي‌‌‌‌‌محمد باب.