​روایت رهبر انقلاب از بازدید نمایشگاه کالای ایرانی و مشکلات تولیدکنندگان:
 باید دست شماها را بوسید، کارتان را  دیدم
رهبر انقلاب در دیدار کارگران:

?دیروز اینجا یک نمایشگاه کوچکی درست کردند از تولیدات داخلی که بنده ببینم. من رفتم چند ساعت مشغول دیدن این نمایشگاه بودم. کارهای شماها را دیدم. واقعاً باید دست هنرمند کارگر ایرانی را بوسید. باید دست شماها را بوسید. کارتان را من دیدم.

?بنده می‌گویم حمایت از کالای ایرانی، یک عده‌ای یا باور نمی‌کنند یا تصدیق نمی‌کنند یا عمل نمی‌کنند. خب، حمایت از کالای ایرانی یعنی حمایت از این کارگر، یعنی حمایت از نیروی کار، یعنی حمایت از تولید. این حمایت، همه‌جانبه است؛ هم مردم باید حمایت کنند، هم دولت باید حمایت کند؛ همه باید حمایت کنند.

?مشکلاتی را مطرح می‌کردند که این مشکلات، هم مال کارآفرین است، هم مال کارگر است. مشکل بیمه، مشکل کمبود امکانات، مشکل نقدینگی، مشکل موانع مالیاتی، مشکل از ناحیه‌ی بانک، مشکل از ناحیه‌ی وزارت اقتصاد، مشکل از جاهای مختلف. این مشکلات باید برطرف بشود. باید به‌طور جازم و کامل اقدام بشود برای رفع این مشکلات. وقتی مشکلات برطرف شد، وقتی کالای ایرانی مورد حمایت قرار گرفت، وقتی قدر کارِ کارگر ایرانی دانسته شد، آن‌وقت دیگر ما شاهد این نخواهیم بود که یک کارخانه‌ای بگوید آقا من با یک سوم ظرفیت دارم کار می‌کنم.

?دیروز بعضی‌ها به ما همین را می‌گفتند: آقا ما این‌قدر امکانات داریم و این‌جور داریم کار می‌کنیم، با یک سوم ظرفیت، با نصف ظرفیت. خب چرا؟ آن دو سوم دیگر، کارگرهایش کجایند؟ این می‌شود آن بیکاریِ متراکم در داخل کشور.

?اینکه ما می‌گوییم حمایت از کالای ایرانی، یعنی کار، آفریده بشود، کار به وجود بیاید. یعنی کارگر بیکار نداشته باشیم. یعنی جوان تحصیلکرده‌ی ما به فکر پشت‌میزنشینی فقط نباشد

?کشورهای جهان برای مقابله با پلاستیک چه کردند:
سال 2002 میلادی، بنگلادش نخستین کشور بزرگی بود که استفاده از کیسه‌های پلاستیکی را ممنوع کرد. این کشور به دنبال سیل ویرانگر سال 1988 میلادی و به دلیل این که کیسه‌های پلاستیکی با بستن راه فاضلاب‌ها عامل اصلی شدت یافتن سیلاب بودند،‌ خسارات چشمگیری دید.
کشور بوتان  در سال 2007 میلادی در راستای سیاست‌های این کشور مبنی بر افزایش نشاط ملی، فروش کیسه‌های پلاستیکی، تنباکو و تبلیغات خیابانی را ممنوع کرد.
در هنگ کنگ در ۲۰۰۷ برای فروشندگان کیسه‌های پلاستیکی مالیات بر آلودگی محیط زیست در نظر گرفته شد.
 در انگلیس، روستای «مادبوری» در جنوب ناحیه «دوون» به عنوان نخستین شهر اروپایی عاری از کیسه‌های پلاستیک شناخته شد و در این روستا به جای کیسه‌های پلاستیکی،‌ کیسه‌های چند بار مصرف و تجزیه‌پذیر به فروش رسید. 

در سال 2009  میلادی هم ۳۳ نماینده انگلیس تصمیم به منع تولید کیسه‌های پلاستیکی فوق نازک و تعیین مالیات برای سایر انواع کیسه‌های پلاستیکی گرفتند.
 ایرلند قانون مالیات بر کیسه‌های پلاستیکی را در ۲۰۰۲ وضع کرد که این قانون تا 90 درصد مصرف کیسه‌های پلاستیکی را در این کشور کاهش داد.

دولت تایوان در ۲۰۰۳،‌ توزیع کیسه‌های پلاستیکی رایگان در فروشگاه‌ها و مراکز خرید را ممنوع کرد.
ضمن اینکه استفاده از ظروف یکبار مصرف در رستوران‌های این کشور نیز ممنوع شد و حتی بسیاری از فروشگاه‌ها از افرادی که کیسه‌های خرید خود را به همراه نمی‌آورند جریمه نقدی دریافت می‌کردند.
در کشورهایی نظیر ایتالیا، بلژیک و ایرلند نیز به دنبال وضع مالیات، استفاده از کیسه‌های پلاستیکی 94 درصد کاهش یافته است.
در سوئیس، آلمان و هلند نیز برای استفاده از کیسه‌های پلاستیکی مالیات وضع شده است.

اخیرا فرانسه هم استفاده از کیسه های پلاستیکی را ممنوع اعلام کرده است.‌
ایران از نظر جمعیت رتبه ۱۷ جهان را دارد

 و از نظر استفاده از پلاستیک رتبه ۵ جهان است

در ایران هیچ منع قانونی و هیچ سیاست ضد پلاستیکی وضع نشده است 
در روز طبیعت بطری و پلاستیک را در جنگل و فضای سبز رها نکنید.

 ***راهیل جعفرآبادی

(تمرین حس مکان) 

16اردیبهشت97ساعت22:20
اقا اجازه هست داخل شوم؟

به پایتان می افتم اجازه دهید

چرا که با اجازه دادنتان بال در می اورم وسبکبال زیبایی هایی را میبینم که روح مرا به وجد می اورد؛

انگاری که اینجا ادم ها پی گمشده شان میگردند؛

بی شک کبوتران هم اینجا ارام اند وحاضر نیستند این ارامش را ترک کنند.

از چه وازکجا بگویم؟

بوستان بهشت بگویم کم گفتم؛

گلستان کرم و نور بگویم کم گفتم؛

ز چتر محبت شما ورضایتم بگویم کم گفتم؛ 

ز کانون باصفا و پر فیضت هر انچه بگویم کم گفتم؛

هر زمان بغض و گیر و گرفت دنیا مرا میگیرد’این وصال و مکان توست که هم وغمم را میگیرد.

حریم حَرَمَت،حریم امن الهی است.

مناره ها ودیوارهایی که نمایش هنر دست هنرمند ایرانی ست با ادم حرف می زند؛

انگار که سالیان دراز است به رسم ادب سر پا ایستاده اند،

ریسه های رنگارنگ زیبایی وشکوه قصرتان را دو چندان میکند،

چه خدم وحشمی!!!

همگی مودبانه وفرمانبر!!!

حاشا که شما از تبار محترمید؛

شاها غریبی لفظ قشنگی نیست برای شما

شما که خود صاحب خانه اید؛

خانه ای که روزانه هزاران مهمان را پذیراست

کجای دنیا دیده اید چنین مهمان نوازی؟

قدم روی فرشهایت،

به بهانه ی مناجات و اشک شوق و زیارتنامه و صدای نقاره و دستان گدایی

همه وهمه ادمی را از فرش به عرش میبرد!

قربان اذن دخولت اقا جان***

اللهم عجل لولیک الفرج

4-سواد رسانه‌ ای یعنی چه؟!

 

 

روشن شدن هر مفهوم، قبل از هر چیزی برای درک صحیح آن مفهوم می تواند کمک کند. سواد رسانه ای مشتکل از دو عبارت است: «سواد» و «رسانه».
برگردیم به دوران کودکی و روزهای اول مدرسه، زمانی که به مدرسه می رفتیم تا «خواندن و نوشتن» را یاد بگیریم و دیگر «بی سواد» نباشیم. در مدرسه ابتدا حروف الفبا را یاد می گرفتیم؛ یعنی نسبت به شکل حروف، صدای آنها و نحوه نوشتن آنها «دانش» پیدا می کردیم. سپس «مهارت» کنار هم گذاشتن حروف و خواندن و هجّی کردن کلمات را یاد می گرفتیم و بعد از مدتی «کاربرد» کلمات در ساختن جمله ها و خواندن و نوشتن متون مختلف را آموختیم و بدین ترتیب «باسواد شدیم»! مجموعه ای از دانش ها در کنار مهارت ها به اضافه کاربردها در کنار هم، ما را با سواد کرد. 

 

رسانه وسیله ای است که فرستنده به کمک آن پیام خود را به گیرنده منتقل می کند. رفته رفته ابزارهای ارتباطی گسترش پیدا کرد و در عصر حاضر با ظهور رسانه های چاپی و الکترونیکی، رسانه های جمعی شکل گرفتند. مهم ترین تفاوت رسانه های امروزی آن است که می توانند پیام های خود را با سرعت زیاد به طیف وسیعی از مخاطبان برسانند.

همانطور که سواد خواندن و نوشتن به ما کمک می کند تا بتوانیم انواع جملات ساده و پیچیده را بفهمیم و معناهای متفاوتی از آن ها برداشت کنیم، سواد رسانه ای هم مهارتی است که با یادگیری آن می توانیم انواع رسانه ها و تولیدات رسانه ای را درک، تفسیر و تحلیل کنیم. هر رسانه مجموعه ای از نشانه های خاص خود را دارد که شناخت این نشانه ها در با سواد شدن ما نقش مهمی را ایفا می کند.